دل به دریا زده ام تا که شوم عاشق تو
گذر از موج کنم تا برسم قایق تو
من گذشتم ز خودم، از همه هستی خودم
حرفی از غم نزدم تا که شدم لایق تو
دل نبستم به کسی جز رخ ماه تو عزیز
من گذشتم ز گذشته، ز گل سابق تو
لحظه ی دیدن روی تو که باران نگرفت
من ندیده رخ ماه تو، شدم شایق تو
تو که ماه شب تاریک منی دلبر من
من طلوع صبح زیبا شدم از مشرق تو
احمد پوزیده
دلنوشته
ای نزدیکترین سیاره به کره ی عشق
بیا که در این کره ی احساس
دیگر جایی نیست
که اشک نریخته باشم
دیگر جایی نیست
که غم نخورده باشم
دیگر جایی نیست
که زخم نخورده باشه
ودیگر جایی نیست
که حرف نخورده باشم
ای دوردست ترین سیاره زیبای امید
خسته ام
خسته از گله های بی جواب
خسته ام
خسته از فرداهایی که نیامد
خسته ام
خسته از بازی
در نقش یک "آدم"
آدمی که می رود
به ناکجا آبادتربن نقطه ی ذهن
ونشانه میگرد
هر چه را که ندیده است
هر چه را که شنیده است
هر چه را که بدان نرسیده است
و آخر هیچ
کاسه ی هیچ هایم هنوز هم خالیست
خالی تر از دست هایم
خالی تر از جیب هایم
و خالی تر از چشم هایم
می دانی؟؟
چشم ها هم گرسنه می شوند
ولی من تازه سیر شده ام
آری سیر شده ام
سیر، از زندگی
از مشکلات
ولی نه!!!بی انصافیست
اگر بگویم؛
خدای من ناکافیست
احمد پوزیده
نپرس از حال من، حالم خراب است
دلم در حسرت حرف حساب است
حکومت را گرفته گریه هایم
درون شهر قلبم انقلاب است
غریبه لطف بی حد دارد اما
دلم از آشنایان در عذاب است
رفیق و یار من، در فکر من نیست
دل از دست همین یاران کباب است
برادر از برادر می گریزد
چه دنیایی، محبت چون حباب است
دروغ و تهمت بی جا روا نیست
ولی گویا در اینجا ده ثواب است
مرا ترسی در این دنیای غم نیست
ولی ترس من از یوم الحساب است
احمد پوزیده
تو را در پست خود تگ کرده بودم
به عشق تو کمی شک کرده بودم
پشیمانم پشیمانم که ای کاش
تلگرام تو را هک کرده بودم
احمد پوزیده
"مرد آتش"
دلاور مرد آتش زیر آوار
صدای ناله ها و اشک دیوار
تو چون پروانه در آتش پریدی
به اوج آسمان ها پر کشیدی
ز جان و مال و فرزندان گذشتی
تو در زیباترین قصر بهشتی
تویی آن قهرمان ملی من
تویی مرد خدا ای اسوه من
تو که عاشق ترین فرد زمینی
برای دادنِ جان در کمینی
برای مردمان از خود گذشتی
تو با خونت فداکاری نوشتی
به روی قلب ایرانی نوشتی
که تو زیبا ترین ذات و سرشتی
احمد پوزیده
حجاب
حصار باغ زیبایی حجاب است
نگین تاج دانایی حجاب است
برای دختر پاک مسلمان
تمام مال و دارایی حجاب است
احمد پوزیده
کوله بر ( قاچاق غم)
ای کوله بر، ای کوله بر
ای غیرت بی انتها
مردانگی، درس تو بود
ای مرزِبان آشنا
ای کوله بر، ای کوله بر
جان تو را سرما گرفت
نام تو در عشق و وفا
در قله ها معنا گرفت
از جان برای نان گذشت
دیدم که او ارزان گذشت
در عصر مرگ عاطفه
از زندگی آسان گذشت
ای کوله بر، ای کوله بر
دستان تو یخ بسته بود
"ها" کردی و از نو شروع
اما هنوز "پا" خسته بود
سرما زنی را بیوه کرد
بدبختی اش را بیمه کرد
کودک، از این کوه بلند
از برف و سرما، شکوه کرد
ای کوله بر، ای کوله بر
بر شانه ات کوه غم است
کار تو قاچاق غم است
هر چه بگویم من، کم است
احمد پوزیده
" زهر عشق "
گفته بودم می کُشد این فاصله آخر مرا
گفته بودی تا ابد هستی و رفتی بی وفا
گفته بودم پیش تو حال دلم بهتر شده
گفته بودی "همچنین"، رفتی که رفتی ناقلا
خاطراتت هی به ذهنم می رسد بی اختیار
گفته بودم می کُشد هر خاطره از تو مرا
گفته بودی گلْ منم، آن بلبل عاشق منم
ساده بودم، عاشق و دلداده بودم، ای خدا
زهْرِ عشقت خوردم و مسموم احساست شدم
ذرّه ذرّه مُردنم دیدن ندارد بی حیا
احمد پوزیده
گذشته، خاطراتش مثل خواب است
ولی فردا همیشه یک سراب است
غم دیروز و فردا اشتباه است
تلاش حال و امروزت صواب است
احمد پوزیده
دویدم در پی دنیا شب و روز
همیشه در غم فردا و دیروز
بدان از حاصل دیروز و فردا
که امروز است وامروز است وامروز
احمد پوزیده
